Het internet staat bol van de vacatures voor bidmanagers. Allemaal van organisaties die op zoek zijn naar het schaap met de vijf poten: een alleskunner die niet alleen de marktkansen signaleert, oppakt en aanbestedingstrajecten in goede banen leidt, maar ook creatief en strategisch meedenkt over het aanbod van de organisatie. En dit liefst ook nog sterk verwoordt op papier.
Is dat nog wel van deze tijd? Ik denk van niet.
Natuurlijk is een goede bidmanager in veel gevallen geen overbodige luxe. De tijd dat grote opdrachten onderhands werden verstrekt, ligt ver achter ons en het aandeel openbare aanbestedingen neemt alleen maar toe. Dat vereist specifieke kennis en kunde. Maar het is de vraag of je daarvoor altijd zou moeten werken met een vaste bezetting, zoals in verreweg de meeste gevallen gebeurt. En of je die vijf poten niet beter met verschillende schapen bij elkaar kunt brengen.
Wordt het niet hoog tijd om bidmanagement te flexibiliseren?
Gek genoeg gebeurt dat nog maar mondjesmaat. En dat in een land waar de beroepsbevolking inmiddels in totaal 3,3 miljoen flexwerkers en eenpitters telt, tegenover 5,2 miljoen werkenden met een vaste aanstelling. In allerlei sectoren zijn flexibele krachten al in de meerderheid, zoals in de landbouw, horeca, de cultuur- en sportsector.
Bidmanagement blijft daarbij flink achter. Terwijl het werk dat ermee samenhangt, zich uitstekend voor flexibilisering leent. Geheel of gedeeltelijk flexibel werken is namelijk ideaal voor werkprocessen met pieken en dalen, of wanneer er voor een bepaalde periode specialistische kennis en vaardigheden nodig zijn die niet direct in de eigen stal beschikbaar zijn. Kortom: voor bidmanagement.
Vergeet de bidmanager met de vijf poten. Die bestaat niet. Of hij/zij heeft het te druk om alle ballen tegelijk omhoog te houden. Kijk liever per project welke expertise echt nodig is om de slag te winnen en zet daar gericht specialisten voor in. Denk bijvoorbeeld aan:
Dat scheelt vaste formatieplaatsen met vaste kosten en je schaalt capaciteit op precies waar en wanneer die nodig is. Je eigen mensen kun je daarbij ook echt inzetten voor waar zij goed in zijn, in plaats van dat je geboren consultants voor tekstschrijver laat spelen, of projectmanagers bombardeert tot vormgever. Wat vaak de consequentie is als je strikt vasthoudt aan een vaste bezetting. Ga liever voor (flexibele) kwaliteit.
En de kosten? De afgelopen twee jaren hebben wij ongeveer 150 projecten begeleid, waarvan zo’n 80% werd uitgevoerd door een vaste bezetting en 20% met een flexschil. Onze conclusie is dat een flexschil kan bijdragen aan kostenbesparingen én een hoger rendement. Benieuwd hoe dat zit?